kahinaan ko na nagpatibay ng loob ko..=) .

minsan sa aking pag-iisa, sobrang lungkot,, iyak ako ng iyak..
wala akong makausap.. walang nakakaintindi sakin.. pakiramdam ko lahat mali sa ginagwa ko..
na bawat kilos at galaw ko, apektado mga nasa paligid ko.. naisip ko na hndi ko kelangan ng awa nila,
hindi ko kelangan na pagtwanan ako dahil sa mnsang kahinaan ko, makaktulong mga payo nila pero sarili ko pa din ang makakapagsabi kung anong makakabuti.. sinubukan kong kausapin ang sarili ko, hndi ito dahilan para masabing baliw ako, kinausap ko sarili ko at di namalayan ang pagtulo ng luha ko..walang tgil na pagpatak na parang gripo, pakiramdam ko di nila ko maintindhan, pakiramdam ko sila plagi ang tama..
hangang sa bndang huli narealize ko na ako pla mismo ang makaktulong sa sarili ko, dahil sa bawat pagtulo ng luha ko gumagaan ang pakiramdam ko.. at umaasa na sana ang mga kahinaang ito ay mapapalitan ng tibay at lakas ng loob para harapin ang pagsubok na parte ng buhay ng tao..=)


*Prayer may not change things for you, but it for sure changes you for things.* =)

-KhADZ